قرآن شخصیت«اولوالعزم» را به لحاظ ویژگی های برجسته و صفات بارزشان بیش از دیگران ارج نهاده و گرامی داشته است این گروه از پیامبران کتاب و شریعت مستقلی داشته اند و پیامبران معاصر و یا متأخر از آنان تبعیت می کرده اند تا زمانی که یکی دیگر از پیامبران «اولوالعزم» به رسالت مبعوث می شد و شریعت نوینی می آورد.

خدای سبحان آنگاه که از کتاب های تشریعی و مجموعه قوانین یاد می کند، نام پنج پیامبر اولوالعزم را می برد.حضرت نوح علیه السّلام و حضرت ابراهیم علیه السّلام و حضرت موسی علیه السّلام و حضرت عیسی –علیه السلام-وحضرت محمد بن عبدالله صلّی الله علیه و آله . پیامبران اولوالعزم صاحبان کتاب و شریعت می باشند و دیگر انبیاء حافظان و نگهبانان شریعت این انبیاء بوده اند اگر چه صحیفه یا زبور داشته اند، ولی شریعت جامع را همان پنج نفر آورده اند.

طبق روایات ، معیار اولوالعزم همان شریعت استوار و کامل تر و داشتن کتاب که دارای قوانین و دستورالعملهایی بوده است، می باشدو باز مطابق آیه شریفة«فَاصْبِرْ کَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ»صبر و استقامت مهم ترین ویژگی آنان می باشد پس خداوند وقتی سخن از صحیفة حضرت داود علیه السّلام به میان می آورد نام کتاب را بر آن نمی نهد، چون آن مجموعه مشتمل بر قوانین زندگی و حدود و کیفرها نبوده و تنها شامل پند و اندرز و نصیحت بوده است. لذا آن پیامبر علیه السّلام دارای شریعت مستقل نبوده است.

لذا معیار در اولوالعزم بودن، داشتن کتاب و شریعت مستقل با قوانین و دستورالعمل های فراگیر می باشد، ولی معنای شریعت به معنای خاص این نیست که فقط این پنج پیامبر شریعت داشته اند بلکه لفظی عام است و به این معنی است که همه انبیاء دارای شریعت بوده اند، لکن شریعت مستقل نداشته اند که مأمور به تبلیغ بوده اند. موارد استعمالات لغوی«کتاب» در قرآن کریم نشان می دهد که معنای اصطلاحی آن عبارت است از مجموعه معارف و قوانین دینی و الهی که علاوه بر معارف و نصایح و اندرز، مشتمل بر قوانین فردی اجتماعی، عبادی و سیاسی نیز باشد. بنابر همین تعریف اولوالعزم به کسی گفته می شود که دارای کتاب باشد.

آیه شریفة«و لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ» یعنی رسولان خود را با بینات فرستادیم و کتاب و میزان را با آنان نازل کردیم، دلالت ندارد که همه انبیای الهی دارای کتابی مستقل بوده اند، بلکه مقصود آن است که به مجموعة مرسلین کتاب داده شده است و هیچ رسولی بی کتاب نبوده است. مثلاً خداوند در قرآن خطاب به حضرت یحیی علیه السّلام می فرماید:«یا یَحْیی خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ»ای یحیی کتاب الهی را با قوت بگیر. که بیانگر این نکته است که بقیه انبیاء هم کتاب داشته اند. و هر کس که کتاب داشته باشد، شریعت دارد لذا معیار در اولوالعزم بودن اگر چه شریعت داشتن کتاب است ولی دلیل بر شریعت و کتاب نداشتن بقیة انبیاء نمی باشد.

از نظر قرآن کریم، مجموعة قوانینی که با دامنة گسترده ای از سوی خداوند برای هدایت انسان ها تنظیم شده، برای شکوفایی فطرت بشر دارای زیر بنایی است که ثابت و اصلی می باشد و به آن «دین» گفته می شود و آنکه فروع و جزئیاتی دارد که متغیر و متحول است«شریعت و منهاج» نامیده می شود و دین الهی به مانند نهری بزرگ است که انسانها در طی اعصار و قرون توسط شریعت هر پیامبری به آن راه یافته اند. قرآن می فرماید:«لِکُلٍّ جَعَلْنا مِنْکُمْ شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً» برای هر قومی شریعت و طریقه ای مقرر داشتیم البته شریعت به معنای جامع غیر از شریعت ویژه است و این آیة شریفه همان شریعت ویژه است.

با توجه به مطالب بیان شده این نکته روشن می شود که حضرت آدم علیه السّلام شریعت داشته است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: